Ήταν 6 Απριλίου 1914 Κυριακή του Πάσχα, όταν ξεκίνησε ένας από τους μεγαλύτερους διωγμούς Ελλήνων του 20ου αιώνα, αυτός των Θρακών. Η Ανατολική Θράκη βρισκόταν στην κατοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με έντονη την παρουσία των Θρακών, αριθμώντας περίπου 300.000 Έλληνες. Η παρουσία των Ελλήνων στην περιοχή ενοχλούσε τους Τούρκους, οι οποίοι επιθυμούσαν την απομάκρυνσή τους για να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο της περιοχής.
Ενέργειες όπως ο εμπορικός αποκλεισμός, βαριά φορολογία, λεηλασίες και τρομοκρατικές επιθέσεις, προηγήθηκαν όλο αυτό το διάστημα για την απαλοιφή του Ελληνικού στοιχείου. Οι τακτικές τους επικεντρώθηκαν σε όλη την Θρακιώτικη περιφέρεια όπως την Ανδριανούπολη, την Αρκαδιούπολη αλλά και την Βιζύη όπου υπήρχε μεγάλος αριθμός Ελληνορθόδοξων κατοίκων. Παρόλο των εξαντλητικών αυτών μέτρων από τους Τούρκους, οι Θράκες παρέμειναν στον τόπο τους.
Γεγονός που τους οδήγησε να εντείνουν τα μέτρα με δολοφονίες, ομαδικές σφαγές, βασανιστήρια, εκτοπισμούς και ένταξη σε τάγματα εργασίας. H 6η Aπριλίου 1914 σηματοδότησε την απαρχή των συστηματικών διώξεων σε βάρος του Θρακικού Eλληνισμού από τους Tούρκους, αναγκάζοντας τους Θρακιώτες να εγκαταλείψουν εν τέλει την Ανατολική Θράκη.
Ήταν Kυριακή του Πάσχα, αυτού που στη μνήμη των Θρακιωτών έμεινε ως «ΤΟ MΑΥΡΟ ΠΑΣΧΑ». Συνολικά, 232.000 Θρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές εστίες τους και να καταφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα, αλλά και σε χώρες του εξωτερικού. Άλλοι 96.000 οδηγήθηκαν στην Μικρά Ασία σε τάγματα εργασίας.
Από αυτούς, με τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, επέστρεψαν στις εστίες τους μόνο 50.000. Οι υπόλοιποι 46.000 πέθαναν από τις ασθένειες, τον υποσιτισμό και τις κακουχίες. Τις απαρχές βέβαια των διωγμών του Θρακικού Ελληνισμού τις βρίσκουμε στο χώρο της Βόρειας Θράκης (Ανατολικής Ρωμυλίας) το 1906.
Τότε που οι Βούλγαροι με την εθνικιστική τους μανία οργάνωσαν τις σφαγές και τις διώξεις στην Αγχίαλο και σε άλλες πόλεις σε βάρος του ελληνικού στοιχείου που εξανάγκασαν πολλούς Έλληνες να καταφύγουν στην τουρκοκρατούμενη Ανατολική και Δυτική Θράκη και οι περισσότεροι στην ελεύθερη Ελλάδα.
Χρέος μας η μνήμη και η τιμή!