Ένα αιματηρό επεισόδιο κατά το δεύτερο έτος της Επανάστασης στις 22 Απριλίου του 1822 ήταν το Ολοκαύτωμα της Νάουσας.
Οι κάτοικοι της πόλης για πολλές μέρες αντιστέκονταν στις επιθέσεις των Τούρκων, που τελικά εισέρχονται στην πόλη.
Αλαφιασμένες νέες κοπέλες και μανούλες με μωρά στην αγκαλιά, τρέχουν προς τις ακρινές συνοικίες και με απεγνωσμένη κραυγή φωνάζουν «στο βουνό, να σωθούμε». Κοντεύουν στο γιοφύρι της Αράπιτσας, στους Στουμπάνους, όμως το ποδοβολητό των αλόγων ακούγεται, οι Τούρκοι πλησιάζουν.
Ξέρουν ότι τους περιμένει η ατίμωση και το σκλαβοπάζαρο. Κάτω από τα πόδια
τους το βουητό από τα γνώριμα νερά της Αράπιτσας.
Είναι τα νερά τους. Ο θάνατος εδώ στην αφρισμένη δίνη του νερού θα ’ναι γλυκός.
Και ο χορός ξεκινά. Η πρώτη κοπέλα πέφτει και την ακολουθούν και οι άλλες σφίγγοντας στον κόρφο τους τα βρέφη και ζητώντας συγχώρεση απ΄ αυτά. Επιτέλους λεύτερες!
